De tv, etalage en tijdschrift als webwinkel?

Online shoppen is al langer niet meer enkel het aanklikken van producten op een website. Het is tegenwoordig bijvoorbeeld ook mogelijk om door middel van audio-tags producten die op tv verschijnen op je mobiel te zien en gelijk aan te schaffen. Wanneer gaan we nu echt shoppen via de tv, een etalage of een advertentie in een tijdschrift?

Al jaren zijn retailers en marketingbedrijven bezig om die volgende revolutie in ecommerce te ontketenen. Waar kopen op afstand begon als iets wat men via de telefoon, fax of het invullen van een bestelbon uit een catalogus deed, daar groeide het langzaam uit tot shoppen vanachter de computer. Maar toen de smartphone en iets later de tablet haar intrede deden, werd shoppen onderweg opeens ook mogelijk. Wat wordt nu de volgende stap?

Het ‘shop waar en wanneer je maar wilt’-principe wordt nog verder doorgezet. Shoppen vanaf een mobiel apparaat is gemakkelijk, maar het gebeurt nog steeds vanuit een app of browser, wat soms gepriegel met invullen van klantgegevens oplevert. En een consument kan shoppen wanneer hij maar wilt, maar dit is blijkbaar ook nog niet alles.

Verder kijken dan het beeldscherm
Er moet dus verder worden gekeken dan het beeldscherm van de apparaten die een consument bezit. Wat nu als je ook kan bestellen vanaf je tv-scherm? Of door je mobiel op een etalageruit in de winkelstraat te richten? Of door dat ene leuke jurkje uit dat tijdschrift te scannen?

In principe kan dit al. Een bedrijf dat dit mogelijk maakt is PowaTag, dat recent een exclusief partnerschap aanging met Teleshopping. Producten die worden aangeboden in de tv-uitzending kunnen met een paar tikken op een smartphone worden aangeschaft. Dit kan doordat de uitzending audiotags bevatten die worden herkend door de PowaTag-app.

https://www.youtube.com/watch?v=or0L7UnaP6g

Shoppen vanaf de televisie
Voor Teleshopping is dit een extra kanaal om klanten een koopmogelijkheid aan te bieden. Naast de gebruikelijke kanalen (internet, catalogi, stenen winkels) laat het klanten bijvoorbeeld ook producten aanschaffen via de afstandsbediening. Teleshopping is er bij gebaat om haar producten op zoveel mogelijk verschillende manieren aan de man te brengen, maar de gebruikte technologie kan bijvoorbeeld ook gebruikt worden voor reguliere tv-programma’s. Waarom kunnen consumenten nog steeds niet het jurkje van Sjors uit Goede Tijden Slechte Tijden kopen door hun mobiel op de tv te richten op het moment dat de actrice het beoogde kledingstuk aanheeft?

Vier jaar terug was al iets soortgelijks geprobeerd in de VS, maar dat verliep alleen via een speciaal voor die shop-app gemaakte online serie. Niet voor reguliere programma’s op tv dus.

En zo zijn er meer van dit soort ontwikkelingen. In Spanje werd vorig jaar een dienst gelanceerd, waarbij consumenten in stenen winkels kunnen shoppen terwijl ze thuis op de bank zitten. Door winkelmedewerkers een Google Glass-bril op te zetten kan de klant thuis door de ogen van die medewerker zien wat er in de winkel te koop is.

Wie trekt de handschoen aan?
Er wordt dus geïnvesteerd in en geëxperimenteerd met nieuwe ontwikkelingen die van omnichannel ecommerce een echte omnichannel-ervaring moeten maken. Maar vooralsnog gebeurt het allemaal nog een beetje lafjes op de achtergrond. Waarom gaat Bol.com geen grootschalige samenwerking aan met RTL, zodat mensen vanuit de Bol.com-app gemakkelijk producten kunnen bestellen die voorkomen in bijvoorbeeld Campinglife, Goede Tijden Slechte Tijden of Divorce? Waarom heeft Wehkamp nog geen app uitgebracht waarmee consumenten real-time kleding die op tv wordt getoond kunnen scannen en aanschaffen? Waarom maakt Sanoma het niet mogelijk om fashion die in tijdschriften als Flair, Kek Mama of Linda staat door middel van een tag naast de foto koopbaar te maken via bijvoorbeeld hun eigen website Fashionchick.nl?